Blog

Muszę się do czegoś przyznać. Nie obrabiam moich zdjęć.

No przynajmniej nie tak jak wyobrażają to sobie ludzie myśląc dziś najczęściej o fotografach. Nie siedzę całymi godzinami nad pojedynczym zdjęciem kombinując co by tu poprawić w Photoshopie…

Pewnie pomyślisz, że siedzę nad fotografiami w Lightroomie używając presetów Delicious i artykuł napisałem po to by sprowokować cię do wejścia na blog. Po części to prawda, ale

staram się by zdjęcia były jak najlepsze już aparacie

I o tym chciałbym dziś ci opowiedzieć. Wprowadzam pewne poprawki na zdjęciach, ale do tych czynności bardziej pasuje słowo KOREKTA niż obróbka. Photoshopa włączam okazjonalnie (głównie do zdjęć, które trafiają do albumu ślubnego), wówczas otwieram gotową rozkładówkę i poprawiam pewne niedoskonałości skóry moich modeli – zwłaszcza przy portretach. Poza tym nic więcej od Photoshopa mi nie trzeba.

Całość korekty (tego co można było zrobić kiedyś w ciemni fotograficznej) odbywa się w Lightroomie. To tu trafiają zdjęcia prosto z aparatu. Wyglądają na nieco bledsze niż te, które fotograf ogląda sobie na tylnym ekranie aparatu, więc w LR poprawiam ich ekspozycję, kontrast, nasycenie kolorów, „światła” i „cienie”, wszystko jednym kliknięcim przy użyciu Stroyteller 1, Storyteller 2, Storyteller 3.

“Sekretem” szybkiego procesu post produkcji jest JEDNAK fotografowanie w trybie manualnym.

Ma on taką przewagę nad trybami pełnej (lub pół) automatyki (P, Av, Tv), że każde zdjęcie z jednej serii ujęć jest tak samo naświetlone. Nawet jeśli fotograf coś źle ustawi to w każdym ze zdjęć trzeba poprawić to samo. Preset też jest z reguły tworzony dla poprawnie naświetlonego zdjęcia.

Jest to znacznie szybsze niż poprawianie każdego ze zdjęć z osobna. Programy takie jak Av, Tv czy P mierzą światło przez obiektyw. Fotografując parę młodą ryzykujemy tak samo jak turysta fotografujący na nadmorskiej plaży.

Dlaczego? 

Bo obiektyw dostarcza do aparatu błędne informacje! Kierując obiektyw na suknię panny młodej (jeśli większość kadru wypełnia jasny materiał) do aparatu dotrze informacja, że scena jest dużo jaśniejsza niż w rzeczywistości. Zdjęcie będzie niedoświetlone bo aparat skróci czas naświetlania. Ok, to teraz kierujemy aparat na ciemny garnitur pana młodego. Co się stanie? Zdjęcie będzie prześwietlone bo aparat pomyśli, że fotografowana scena jest zbyt ciemna.

Niektórzy ratują się i wprowadzają w tych trybach korektę ekspozycji. Osobiście uważam to za niepotrzebne komplikowanie sprawy.

Pełna kontrola na “M”

Lepiej fotografować w trybie manualnym i tracić potem mniej czasu przy post produkcji. Ręczny pomiar światła nie jest taki trudny i szybko go opanujesz, z czasem nawet obejdziesz się bez światłomierza (na początku wydaje się to niemożliwe, ale potem z góry wiadomo jaki czas i jaką przesłonę wybrać przy konkretnym ISO w większości sytuacji). Poznając lepiej swój aparat dojdziesz do tego na 100 %!

A jak lepiej poznać swój aparat i swoje możliwości niż właśnie pracując w trybie manualnym!?

Jeśli przeraża Cię perspektywa uwolnienia się od trybów autmatycznych to pomyśl o fotografach działających w XIX i XX wieku. Dziś fotografowie coraz częściej nie mają czasu na swoje własne życie bo siedzą po nocach i “obrabiają”…

WNIOSEK? RÓB ZDJĘCIA! NIE “OBRABIAJ” – zbyt długo.

Chyba nikt, z tych którzy “bawią” się w promowanie usług fotograficznych przez media społecznościowe nie ma wątpliwości, że warto skupić się na Instagramie. Od jakiegoś czasu staram się rozwijać profile @deliciouspresets i swój własny @jaceksiwko więc nie będę gołosłowny w tym co piszę.

Reguły gry na Insta są dosyć proste choć wymagają od fotografa zaangażowania sporej ilości czasu. Jedną z podstawowych zasad jest wchodzenie w relacje z innymi profilami. Dobrze dla ciebie, jeśli twoje zdjęcia pojawiają się także na innych profilach. W skrócie: im więcej dużych kont “mówi” o tobie tym szybciej “rośniesz”.

“Poparcia” u popularnych profili instagramowych (mam tu na myśli blogi / influencerów z bazą fanów większą niż 100 k.) szukają wszyscy. Nawet (lub zwłaszcza) fotografowie, których konta są odpowiednio “rozpędzone”. Każdy kojarzy pewnie funkcję oznaczania “osób” na zdjęciu. Jest to jeden ze sposobów zgłaszania chęci bycia opublikowanym.

Nie zawsze chodzi o oznaczanie jednego z dużych profili na Instagramie. Znacznie łatwiej o tak zwany repost u mniejszych – z reguły mają mniej “oznaczeń” i łatwiej zostać przez nich zauważonym.

Nie możesz używać moich zdjęć ZA DARMO

Zdzwiłem się zatem kiedy na jednym z moich ulubionych blogów fotograficznych natknąłem się na artykuł (napisany przez fotografa specjalizującego się w fotografii deskorolkowej) opisujący sytuację, w której firma produkująca longboardy “użyła” jego zdjęcia bez uiszczenia opłaty.

Mówiąc wprost: fotograf (Max Dubler) opublikował zdjęcie na Instagramie, firma zrobiła “repost” (oznaczając w nim profil fotografa) a ten wściekł się, że firma nie chce zapłacić 25 $ za użycie zdjęcia.

Algorytm Instagrama 

Pewnie słyszeliście, że na Facebooku jest coś takiego jak EdgeRank. Algorytm decydujący o tym jakie posty wyświetlają się w waszym feedzie. Z Instagramem jest podobnie, co oznacza, że wasze wpisy będą wyświetlane większej ilości osób wtedy gdy wasz profil będzie wymieniany przez inne konta na Instagramie. Zatem użycie waszego zdjęcia przez innych będzie korzystne.

Czy repost jest kradzieżą zdjęcia?

Max Dubler jest innego zdania: twierdzi, że za użycie zdjęcia przez firmę (nawet gdy ta podaje źródło) to promowanie własnej marki kosztem fotografa, a on sam nie potrzebuje już żadnej promocji bo jest wypromowany w swoim środowisku.

Swoją drogą rozumiem, że Max walczy dla zasady bo 25$ to nie jest dużą kwotą dla uznanego fotografa. Ciekaw jestem jak do tego podchodzicie, dla mnie nie każda aktywność w sieci jest próbą sprzedaży usług. Często gdy dana marka repostuje czyjeś zdjęcie na Instagramie robi to by zainspirować swoich fanów, promując coś co jest fajne, warte uwagi etc. Jeśli producent longboardów użyłby zdjęcia do ozdobienia jednego ze swoich produktów (koszulki, bluzy etc.) to co innego – w tym przypadku można byłoby mówić o czerpaniu korzyści z użycia zdjęcia.

Być może wśrod fotografów sportowych i ich relacji z firmami produkującymi sprzęt jest inaczej, ale na przykład fotografowie ślubni (jak pisałem wcześniej) sami oznaczają profile blogów ślubnych (licząc na repost), wiem bo czasem zaglądam na profil @sweetwedding.pl, który prowadzi moja żona. Są konta, które istnieją na Instagramie tylko dzięki temu, że repostują treści innych użytkowników i jakoś nikomu to nie przeszkadza. Często to fotografowie płacą profilom instagramowym za publikację zdjęć i też mało osób się temu dziwi.

Media społecznościowe zbudowane są wokół dzielenia się informacją, promowania treści zamieszczanych przez innych i nie inaczej jest w przypadku, który opisał Max Dubler. Chętnie poznam wasz punkt widzenia i odpowiedź na pytanie czy repost zdjęcia na Instagramie może być kradzieżą?

W jednym z ostatnich odcinków podcastu Niezłe Aparaty pojawił się fotograf i producent albumów Zbyszek Kruk (KrukBook). Podczas rozmowy wypłynął temat odbywającego się “dawnych czasach” konkursu fotografii ślubnej organizowanego w ramach Forum Profesjonalnych Fotografów Ślubnych (założonego przez Zbyszka).

Facebook wessał w siebie większość for internetowych i FPFS było jedną z ofiar pojawienia się facebookowych grup dyskusyjnych.

Trupa – jak wiadomo – nie warto szminkować (czymś takim byłaby mrzonka o powrocie do aktywności na dawnym forum). Jest jednak jedna rzecz, której warto się poświęcić. Byłby to przynajmniej piękny krok w kierunku wskrzeszenia ducha dawnego forum.

Mam tu na myśli: Konkurs Polskiej Fotografii Ślubnej (nazwa robocza – może być coś mniej szumnego)

Sądząc po reakcji na moje słowa we wstępie podcastu jest spore ciśnienie by coś takiego uruchomić na nowo. Żyłka rywalizacji zawsze ożywia atmosferę. Zresztą jeśli ktoś tego nie lubi to zwyczajnie nie będzie brał udziału w zabawie.

Dlaczego warto?

Po pierwsze: mamy w Polsce wielu zdolnych fotografów, którzy z powodzeniem działają na rynku ogólnopolskim i do tego podbijają rynki zagraniczne. Od lat nieustannie rośnie poziom zdjęć ślubnych a zdolna młodzież, która co roku wchodzi na rynek fotografii bierze udział we wszystkich możliwych warsztatach i rozwija się w błyskawicznym tempie.

Uważam zatem, że nie warto czekać aż ktoś z zewnątrz doceni naszych fotografów w swoich konkursach. Jesteśmy na tyle dużym środowiskiem, że możemy pokusić się o konkurs fotograficzny z prawdziwego zdarzenia. Pokazując, że Polska to mocny zawodnik w fotografii ślubnej. Galerie wyróżnionych zdjęć zyskują zawsze spore zainteresowanie w Internecie.

Po drugie:

mając taki konkurs moglibyśmy w fajny sposób śledzić trendy w naszej dziedzinie. Reporteży gazetowi mają swoje plebiscyty, miejmy i my. W dyskusji na grupie słuchaczy podcastu pojawiła się obawa, że wynik konkursu będzie zależał tylko od składu Jury. Co zdeterminuje, że wśród zwycięzców znajdą się jedynie “modni” fotografowie.

Jeśli zostawimy wybór blogerkom ślubnym / obserwatorom rynku fotografii ślubnej to pewnie tak będzie, dlatego proponuję by skład Jury opierał się w głównej mierze na fotografach. Niekoniecznie ślubnych. Samolicząca galeria (jak to było za czasów FPFS) nie będzie dobrym rozwiązaniem. Musi decydować człowiek. 

Brak obiektywizmu

Cóż, konkurs nigdy nie będzie obiektywny podobnie jak egzaminy do szkół artystycznych. Jakoś nikt z tego powodu nie rezygnuje z przeprowadzania corocznych rekrutacji na takie uczelnie. Malkontentów nigdy oczywiście nie zabraknie bo przecież każdy z nas (fotografów) zna się na wszystkim najlepiej i jest najwybitniejszym ekspertem.

Najważniejsze by strach przed narzekaniem czy krytyką nie podciął skrzydeł organizatorom konkursu przed przystąpieniem do realizacji pomysłu.

Po trzecie: ciągle aktywni zawodowo są ludzie, którzy “zjedli zęby” zajmując się fotografią ślubną. Korzystając z ich opinii (jako Jury konkursu) moglibyśmy (jako grupa młokosów) się wiele nauczyć.

Jest nas wielu

Pozbierajmy zatem wszystkie facebookowe grupy i zróbmy coś wreszcie razem.

Środowisko fotografów ślubnych dzieli się na różne towarszystwa wzajemnej adoracji (TWA – ten skrót często pojawia się na FB), wiadoma sprawa. Szefem Jury mógłby zatem zostać ktoś spoza tego “systemu”. Nie wiem jednak czy dobrym pomysłem byłoby zapraszanie kogoś spoza Polski. Argumentem zwolenników cudzoziemskiego Jury było to, że zdjęcia nadesłane na konkurs byłyby dla cudzoziemców anonimowe. 

Jeśli mogę być zupełnie szczery to wątpię by ludzie, którzy siedzą w tym biznesie od lat oglądali w wolnym czasie zdjęcia ślubne i kojarzyli zdjęcia zrobione w tym sezonie.

Poza tym w Jury powinni zasiadać ludzie, którzy osiągnęli w naszej branży bardzo dużo, a tacy jak wiadomo nie mają czasu na “myszkowanie na Instagramie”.

Kategorie konkursowe

Cieszę się, że w dyskusję o organizacji konkursu angażuje się tak wiele osób. Dzięki temu już na etapie wstępnych rozmów powstają ciekawe pomysły. Jeden z nich dotyczy kategorii konkursowych, a ściślej premiowania zdjęć, które powstały w Polsce.

Skoro to ma być konkurs dla polskich fotografów to niech przy okazji promuje fajne miejsca w naszym kraju i promuje Polskę jako cel wypraw ślubnych dla par zza granicy “Polska – your wedding destination”. 🙂

Osobiście widziałbym też podział na część reportażową (fotografie, które łapią ciekawe momenty) oraz plener (kiedy mamy do czynienia z kreacją). Można pomyśleć nad kategorią związaną z fotografią narzeczeńską.

Fotografie zrobione za granicą (przez polskich fotografów) łapałyby się do osobnej kategorii (tu już bez podziału na plener i sesje – coś jak filmy nie angielskojęzyczne w konkursie Oskarów). 

Zdjęcia z szuflady a może tylko te nowe?

Dobrym rozwiązaniem (przynajmniej w stronę motywowania do walki o ciągle lepsze zdjęcia) jest ograniczenie czasowe powstania zgłaszanego zdjęcia. Powinno powstać podczas sezonu / roku poprzedzającego daną edycję konkursu. Co do pomysłu, który dotyczył zakazu wcześniejszego publikowania w sieci zgłaszanych w konkursie zdjęć to myślę, że tu nie ma co przesadzać. Cieżko byłoby zweryfikować czy dane zdjęcie pojawiło się u kogoś na blogu, FB, Instagramie i innych miejscach. 

Jeśłi o czymś zapomniałem albo macie inne pomysły, bez których konkurs fotografii ślubnej nie może się obejść to dajcie znać w komentarzu.